دنیای عشاق
چنان دلگیرم از این دنیا که خود را هم نمیخواهم به زخم این دل خونین دگر مرحم نمیخواهم همه نا همربانند در این دنیای پر تزویر چنین شد حاصل عمرم که جز مرگم نمیخواهم گاهی اوقات فکر کردن به بعضی ها ناخوداگاه لبخندی روی لبانت مینشاند چقد زیباست این لبخندهای بیگاه و چه دوست داشتنی اند این بعضی ها روز گار نبودنت را برایم دیکته میکند ونمره من باز صفر میشود هیچ وقت نبودنت را یاد نمیگیرم خدا تنها روزنه ی امیدی است که هیچگاه بسته نمیشود\ تنها کسی است که با دهان بسته هم میتوان صدایش کردو با پای شکسته هم میتوان سراغش رفت\تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر میخرد\او تنها کسی است که وقتی همه رفتن میماند و وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید و وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود.او تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن خنک میشود نه با تنبیه کردن _ پس ای عشاق به خدای مهربون میسپارمتون که مرحم دل های شکستتون باشه
:قالبساز: :بهاربیست: |